Noorwegen 2010 Deel 4

Noorwegen 2010

deel 4

Woensdag 23 juni dag 20, Torghatten - Steinkjer 311 km


Als we wakker worden om 8.45 uur miezert het. Van het mooie uitzicht dat we gisteren hadden is helemaal niets meer te zien, de bergen zijn in wolken verhuld. Wat jammer dat ik gisteren niet meteen foto’s heb gemaakt, de kleuren van de berg waren zo prachtig! Het is een les voor de volgende keer, niet uitstellen, gewoon meteen doen! En gisterenavond is het ook gewoon droog gebleven en hadden we gewoon de wandeling ook kunnen maken! Dom, dom, dom. Enfin het is niet anders dus we ontbijten en drinken een bak koffie.  Ook al is de lucht nog wel donkergrijs, de regen stopt en de wolken trekken op. We besluiten het er toch op te wagen en nemen voor de zekerheid de regencape mee. Torghatten is een van de dingen van mijn lijstje die ik graag wil zien dus we gaan de berg  beklimmen en het “gat” bekijken.

We doen de wandelschoenen aan en beginnen de beklimming, waarvan de ingang net naast de camping ligt. Het eerste stuk gaat redelijk makkelijk, vervolgens gaat het pad over grote rotsen/stenen. Je moet de goede steen zoeken en zo stap voor stap omhoog gaan. Het is een lange beklimming, zeker voor beginnerwandelaars zoals wij zijn. Maar we lopen door prachtige natuur, langs mooie begroeide rotsen, lieflijke bloempjes en prachtige bomen.

Over het pad zien we zo nu en dan van die grote naaktslakken. Het pad brengt ons steeds verder en verder omhoog. En opeens zien we een gat. Het kost nog even om er te komen want de weg ernaar toe wordt lastiger maar de beloning is er wel naar. We kijken door het gat en zien de zee met heel veel eilandjes. Prachtig! We kunnen nog verder en besluiten de stap te wagen. Nou ja stap….. het zijn wel heel veel stappen. Eerst 107 treden naar beneden (Henk houdt van dingen tellen!) en daarna weer verder klimmen en klauteren, totdat je aan de voorkant van het “gat”komt. Het uitzicht is hier nóg mooier en als we achter ons kijken zien we twee mensen aan het begin van het gat staan. Ze lijken zó klein! Het gat is immens groot en niet vanaf de weg te zien. Er is een legende die vertelt over hoe het gat ontstaan zou zijn maar het fijne heb ik er niet van begrepen. Thuis maar eens op mijn gemak opzoeken!

Uitzicht vanuit het "gat"


Enfin we moeten ook terug. Klimmen is niet altijd makkelijk, maar afdalen is nog veel lastiger. Zeker als je net als ik last heb van je knieën. Probleem voor mij is dat ik geen grote stap in een keer kan maken dus het is af en toe zoeken naar een goede weg naar beneden. En de stenen en rotsen zijn ook allemaal nat, waardoor het soms erg glad is. Nu zie ik ook pas hoe hoog we zijn en slaat ook mijn hoogtevrees toe, dus alleen maar naar de grond kijken, dat is het beste. Na een prachtige afdaling komen we weer aan op de camping. We ruimen op en checken uit, we hebben genoten van de prachtige tocht!

Vandaag gaan we proberen om de gasfles te vullen. Op de route van vandaag komen we langs 2 plaatsen waar dit mogelijk is. Maar eerst moeten we drinkwater zien te vinden, we zitten echt zonder. Op de camping is het niet gelukt om bij te tanken want er kwam bruin water uit de slang en dat leek ons niet zo erg lekker!

We rijden vandaag het laatste stuk van de R 17. We besluiten om eerst naar de laatste veerpont te rijden en als we daar in de rij staan te gaan eten. Maar als we daar aan komen staat de boot net op het punt om te gaan vertrekken en kunnen we meteen mee. Dat hebben we nog niet meegemaakt! Dus dat wordt later lunchen!

Het weer klaart op en meteen is het uitzicht veel mooier. Alle kleuren krijgen veel meer tinten en worden veel mooier. Het eerste stuk van vandaag rijden we nog langs het water maar daarna rijden we door prachtig groen boerengebied, veel weilanden, veel bossen in alle kleuren groen.  Lijkt wel een aangelegd park, zo, bijna onnatuurlijk, mooi. We zien helaas geen rendieren meer, ook al staan er overal nog waarschuwingsbordjes langs de weg.

Onderweg kunnen we voor 10  NOK water vullen dus kunnen we gelukkig weer even vooruit. De dieseltank hebben we vanmorgen ook gevuld dus nu nog alleen  proberen om de gasfles te vullen. Helaas is in Namsos het vulstation al om 16.00 uur dicht en zijn we daarvoor een half uur te laat. We besluiten door te rijden naar de 2e vestiging van dit bedrijf, bijna 70 kilometer verder en toch op onze route. Steinkjer is namelijk het eindpunt van de R17, de Kystriksveien dus dat komt mooi uit.

Als we daar aan komen blijkt ook deze vestiging gesloten te zijn. We besluiten de stad te bekijken want het is al zo lang geleden dat we mensen en winkels hebben gezien. Al die natuur is prachtig maar af en toe wat variatie is ook wel leuk. We bekijken het stadje dat zich klaar maakt voor het 3 daags jaarlijks festival. Alice Cooper is een van de artiesten die daar optreedt, tjonge daar ben ik vroeger nog ooit fan van geweest! Jeugdsentiment!

We eten bij de MacDonalds en halen een lekker ijsje bij de banketbakker. Het is prachtig weer, voor het eerst sinds heel lang schijnt de zon weer en die is meteen heel fel en heerlijk warm. We besluiten om nog een stukje verder te rijden om op zoek te gaan naar een beter geschikte overnachtingsplek dan de parkeerplaats van de Coop. Veertien kilometer verderop vinden we een recreatieplek, met aan twee kanten water. Heel veel mensen zijn hier aan het barbecueën, volleyen, spelen, kortom een gezellige drukte van jewelste. We lopen even rond en besluiten het te wagen. Dit wordt onze overnachtingsplek van vandaag. We pakken de stoelen, die niet meer uit de camper zijn geweest sinds Finland, en genieten van een heerlijk bakje cappuccino in de avondzon en van het prachtige uitzicht. Wat boffen we toch!

Als het later wat frisser wordt gaan we naar binnen en wordt het verslag bijgewerkt en een wijntje gedronken.

Morgen hopelijk gas. Misschien is het helemaal niet nodig en hebben we genoeg aan de 2e fles maar het is gewoon fijn om zekerheid te hebben.

Wat een schitterende overnachtingsplek!

Donderdag 24 juni dag 2,  Steinkjer - Lesja 356 km


Uitgeslapen tot kwart voor 9 en een eerste blik naar buiten vertelt ons dat de zon schijnt! Dat is pas heerlijk opstaan. Het is ook helemaal niet koud in de camper, zodat vandaag de zomergarderobe te voorschijn wordt gehaald. Afgelopen nacht werd het rond 23.30 uur toch wel erg schemerig. We hebben zelf nog even de lamp nodig gehad, dus je kunt wel merken dat we weer zuidelijker zitten.

Na het ontbijt rijden we terug naar Steinkjer en laten de gasfles bijvullen. Voor 200 NOK kunnen we weer vooruit, zekerheid voor alles, nietwaar?

We rijden eerst nog door landbouwgrondgebied, veel witte en rode boerderijen in typische stijl en uitgestrekte tarwevelden.

Net voor Trondheim wordt het drukker en drukker en we komen echt in stedelijk gebied. Op een parkeerplaats zien we bij toeval op een informatiebord hoe het Noorse tolsysteem werkt. Een beetje rare manier en waarschijnlijk net ingegaan want niet één toerist die we tegenkomen is hiervan op de hoogte. Je kan of je aanmelden per internet en geeft je creditcardnummer door en dan wordt iedere keer als je de tolpoortjes passeert het bedrag automatisch afgeschreven, of je kan bij enkele Shell benzinepompen op het bewuste traject contant het tolgeld afrekenen. Als je niet voor een van deze 2 opties kiest dan krijg je binnen enkele weken de rekening thuis gestuurd. Toch een vreemd systeem, ook de ANWB boekjes geven hier geen informatie over.

Enfin na betaling van onze schuld van 60 NOK bij de Shell pomp eten we met smaak de gratis aangeboden krentenbol met chocolademelk en rijden we weer verder over de tolweg. We lunchen aan een parkeerplaats langs de Gaula-rivier, een hele lange zalmrijke rivier, zo lezen we op het infobord.

Bij Dombås verlaten we de E6 en nemen de afslag naar de 136 naar Andalsnes. We stoppen daar even in de gezellige drukte en bezoeken de VVV voor heel veel mooie folders en informatie over de verschillende gebieden in de omgeving. We overnachten op ruim 800 meter hoogte op een mooie parkeerplaats vlakbij Lesja. ’s Avonds stippelen we het programma van de komende dagen uit. Het moet allemaal passen in het tijdsbestek wat we nog hebben want over  ruim 14 dagen moeten we weer thuis zijn. Na een potje kaarten gaan we op tijd naar bed want morgen staat de Trollstigen op het programma.

Vrijdag 25 juni Dag 22, Lesja - Runde 297 km


Regen, regen, regen, het is vannacht niet droog geweest, We vertrekken om 9.45 uur en komen al gauw langs de Slettafossen, een waterval waar heel veel water door een smalle opening in de rotsen wordt geperst. Een machtig mooi gezicht. Enkele kilometers verder liggen de Vermafossen, ook een prachtige waterval met een valhoogte van 381 meter. Daartussenin ligt een prachtige oude spoorbrug Kylling Bru, gebouwd tussen 1913 en 1922. Deze veel gefotografeerde brug is 59 meter hoog en 76 meter lang. Om deze te bezoeken moet je de auto parkeren en dan lopend  een 250 meter lang pad volgen, prachtig door het groen, maar wel klimmen en dalen. Maar zeker een bezoek en foto waard!

Na deze 3 stops weer verder op weg naar Andalsnes. Ondanks dat de wolken erg laag hangen is het gelukkig gestopt met regenen. Zonder regen wordt gewoon alles veel mooier en kleurrijker. We nemen de Trollstigen (weg 63) en beginnen de mooie route naar boven. Links, rechts, voor je ontelbare watervallen, je weet gewoon niet waar je moet kijken. Prachtig! De vangrail bestaat uit oude originele stenen/rotsen. Twee auto’s kunnen amper passeren en zeker bij de scherpe onoverzichtelijke bochten is het even goed oppassen of er geen tegenligger aankomt.

We maken onderweg enkele stops om mooie foto’s te maken en boven op het plateau eten we even een boterham en drinken een kop koffie. Ze zijn daarboven aan het verbouwen zodat het er daar erg rommelig uitziet. We bezoeken ook nog wat souvenirwinkeltjes en dalen dan af naar beneden. Dit is minder spectaculair maar voert ons wel door een prachtig landschap.

Bij Linge verlaten we de weg en nemen de afslag naar Ålesund. In de stad zoeken we naar de camperplaats, die in het centrum gelegen is. Helaas heeft deze camperplaats geen elektriciteit en die hebben we echt even nodig na 2 nachten wild kamperen. We besluiten om daarom nu eerst naar Runde door te rijden en morgen op de terugweg Ålesund te bezoeken. We nemen de veerboot van Sulesund naar Hareid en dan via een opeenvolging van bruggen die je van eiland naar eiland brengen, beland je uiteindelijk in Runde. Het is een klein eiland, beroemd om de vele vogels die hier nestelen, en we rijden naar de enige camping waar we hartelijk ontvangen door de campingeigenaar. We krijgen een mooie plek aangewezen, er wordt een houten vlonder voor de deur neergelegd zodat de camper wat minder vuil wordt in al die drassigheid. We krijgen informatie aan de receptie en de vrouw vertelt dat de beste tijd is om de papegaaienduikers te zien pas na 21.00 uur is. Overdag zijn namelijk de vogels op zee en pas ’s avonds keren zij terug naar de rotsen. Helaas is het niet zo’n goed weer, wel droog maar de wolken hangen laag over de berg. We besluiten toch te vertrekken. We volgen de aangegeven route. Het begint met een verschrikkelijk steil pad naar boven, zelfs voor de meest geoefende klimmer is dit even afzien. Vervolgens wordt het iets minder steil maar het blijft een hele klim. We passeren de schapenhekken en blijven klimmen. Je ziet maar 10/ 20 meter, zo dik is de berg in nevel gehuld.


We lopen en lopen en zien uiteindelijk helemaal niets. We besluiten om terug te keren naar de camping, het is inmiddels 23.00 uur. We besluiten om in ieder geval nog een nachtje te blijven want het is een prachtige mooie plaats waar je je meteen thuis voelt.

’s-Avonds heel laat zitten we nog in de “woonkamer”, een gezamenlijke ruimte waar je kunt afwassen, koken, wassen, drogen, internetten, TV kijken etc. We spreken een twee jonge Nederlanders die prachtige foto’s laten zien van o.a. papegaaienduikers. Ze vertellen hun “plekje” en we besluiten om morgen nog een keer die zware klim te maken. We zijn tenslotte gekomen om papegaaienduikers te zien dus daar moet je wat voor over hebben.

Om half 2 ’s nachts gaan we uiteindelijk naar bed.

Zaterdag 26 juni Dag 23, Runde - Runde 0 km


Voor de eerste keer deze vakantie hoeft Henk vandaag niet te rijden. We worden wakker door een enorm gekrijs op onze camper en trippelende meeuwenpoten. Een ongelooflijk kabaal maar wel een hele bijzondere manier van wakker worden. We staan op, halen een vers brood die nog lekker warm is en ontbijten. Het is droog!

Vandaag gaan we eerder de berg op in de hoop te kunnen genieten van een mooi uitzicht en misschien kunnen we vogels zien. Een Duitse campinggast komt terug met een enorme vangst verse vis en als hij na het schoonmaken hiervan het afval weggooit komen er honderden meeuwen op af die een spel laten zien wie de sterkste is. Er is duidelijk een rangorde.

De vis gaat zowat helemaal ineens naar binnen!

Onze Duitse visser die de halve camping van heerlijke vis voorziet

We raken aan de praat met Harry, een Nederlander die van alles vertelt over de verschillende soorten vogels en hier steken we heel wat van op. Want eerlijk is eerlijk, wij zijn echt onwetenden, bij mus, merel en koolmees houdt onze vogelkennis wel zo’n beetje op.

De visser deelt gratis vis uit aan alle liefhebbers dus Henk gaat vanavond eindelijk vis eten!

Na de lunch maken we ons klaar voor de lange tocht. We pakken de rugzak met proviand, warme kleren en drinken en uiteraard het fototoestel. Het eerste stuk is wederom loodzwaar en misschien is het nu nog wel erger omdat je weet wat er nog allemaal komt. We besluiten een lange route te lopen en komen al gauw de Nederlandse man tegen met zijn vrouw, Harry en Giny. We lopen gezamenlijk verder. Iedere keer als we denken dat we de top hebben gehaald volgt er weer een nieuwe bult die we moeten nemen. Het is zwaar en na de jas kan nu ook het vest uit. De zon schijnt heerlijk en we genieten van een prachtig uitzicht. Af en toe stoppen we en maken we foto’s. We zien grote bruine jagers, Jan van Genten, alken, zeearenden. We lopen van rots naar rots en we zien alleen vanuit de verte de vogels.

Maar al hadden we niet één vogel gezien, de tocht alleen en het geweldige uitzicht is al de moeite waard. Uiteindelijk komen we bij de plek waar papegaaienduikers te zien zouden zijn. Om deze plek te bereiken moet je van een heel steil houten trappetje af en dan beland je op een soort plateau. Vervolgens moet je 30 meter klimmen en klauteren, en dit allemaal langs duizelingwekkende afgronden. Nou dit te doen was echt een overwinning op mezelf!

We blijven op dit mooie plekje een poos zitten en genieten van de zeearenden die iedere keer beneden langs vliegen. Beneden op de rotsen zien we nesten van alken en Jan van Genten.

Het wordt wat kouder dus we besluiten langzamerhand maar weer eens naar “huis” te gaan. Na een tocht van ruim 6 uur komen we weer aan op de camping en na een lekker pilsje bij Harry en Giny gaan we om 21.00 uur eten! Henk bakt zijn verse visjes en laat me een stukje proeven. Nou het smaakt heerlijk dus ik eet lekker met hem mee. Overwinning nummer 2 vandaag!

We besluiten om nóg een nacht te blijven. Zo’n paradijsje vind je maar zelden dus daar moeten we van genieten. ’s-Avonds laat bekijken we de foto’s en komt het jonge stel terug van de berg, met prachtige foto’s van de papegaaienduikers, op heel korte afstand gemaakt. Nou dat willen we ook maar dan moeten we morgenavond de berg op!

Na een slaapmutsje en een heerlijke douche gaan we, weer veel te laat, naar bed.